Wstęp do elektronicznej sceny muzycznej rozpoczął się na początku XX wieku, kiedy to pierwsze eksperymenty z elektrycznością zaczęły znajdować swoje zastosowanie w tworzeniu dźwięków. Jednym z pierwszych instrumentów, który wykorzystywał elektryczność do generowania muzyki, był theremin, wynaleziony w 1919 roku przez rosyjskiego fizyka Lwa Termena. Ten niezwykły instrument gra się bez dotyku fizycznego; muzyk manipuluje dźwiękiem przez ruch rąk w polu elektromagnetycznym. Theremin zyskał popularność nie tylko wśród entuzjastów muzyki elektronicznej, ale też w filmowej muzyce ilustracyjnej, dodając niesamowity, eteryczny ton do wielu ścieżek dźwiękowych.
W kolejnych dekadach XX wieku nastąpił gwałtowny rozwój technologii, co umożliwiło powstanie wielu nowych rodzajów elektronicznych instrumentów muzycznych. Lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte to czas, gdy syntezatory zaczęły wpływać na mainstream muzyki. Pionierami w tej dziedzinie byli tacy ludzie jak Robert Moog i Donald Buchla, którzy niezależnie od siebie opracowali swoje wersje syntezatorów, które znacząco różniły się od swojego analogowego odpowiednika, jakim jest fortepian.
Syntezatory Mooga, zaprezentowane po raz pierwszy w 1964 roku, oferowały muzykom nie tylko nowe brzmienia, ale także nieporównywalną wcześniej kontrolę nad tonem i timbrem dźwięku. Możliwość kształtowania dźwięku od podstaw, warstwa po warstwie, otworzyła zupełnie nowe możliwości w kompozycji i aranżacji muzycznej, co było rewolucją na skalę światową.
Wraz z rozwojem technologii cyfrowych lat osiemdziesiątych, syntezatory i inne elektroniczne instrumenty muzyczne stały się jeszcze bardziej dostępne i wszechstronne. Cyfrowe stacje robocze do produkcji muzyki (DAW), sekwencery i próbniki dźwiękowe umożliwiły muzykom i producentom tworzenie, edycję i miksowanie muzyki w sposób, który był niegdyś możliwy tylko w profesjonalnych studiach nagraniowych.
Pierwsza część artykułu podkreśla, jak pionierskie technologie i innowacje w instrumentach elektronicznych zrewolucjonizowały muzykę, zmieniając nie tylko sposób, w jaki muzyka jest tworzona, ale także jak jest odbierana przez słuchaczy. Technologia pozwoliła na eksplorację nowych brzmień i stylów muzycznych, co otworzyło drzwi do nowych gatunków muzycznych i nowych form artystycznych.